Ν' αγαπάς την ευθύνη

"Ν' αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω."

Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Λέμε ΟΧΙ στο ρατσισμό!

«Τζαφάρ» είναι ένα αντιρατσιστικό φιλμ μικρού μήκους της Νάνσυ Σπετσιώτη. Το ολιγόλεπτο φιλμ με το όνομα τζαφάρ, της Νάνσυ Σπετσιώτη σε 2:30 λεπτά μέσα από μια συγκινητική ιστορία ζωής απορρίπτει το ρατσισμό. Πρωταγωνιστούν Ναταλία Δραγούμη, Νίκος Ψαρράς, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Waseem Aktar, Χαρά Τσιόνγκα και Γεωργία Κατσικονούρη. Αξίζει να αφιερώσετε 2,30 λεπτά για να δείτε αυτό το φιλμάκι

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Κιβωτός της Αγάπης.




Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και βοήθησαν στη συγκέντρωση τροφίμων για τις άπορες οικογένειες του νομού μας.

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Η ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ...


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Αγαπημένοι γονείς, συγγενείς και φίλοι,
Εμείς τα παιδιά του
2ου Δημοτικού Σχολείου Μανιάκων
σας προσκαλούμε στην Χριστουγεννιάτικη γιορτή μας
που θα γίνει την Παρασκευή 20-12-13
και ώρα 10.30 π.μ.
Η γιορτή μας: 1. Κάλαντα απ' όλη την Ελλάδα (Γ' + Δ')
2. Θεατρικό "Τα Χριστούγεννα της οικογένειας Στριγγλάκη" (Α' + Β')

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2014

Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Ἀλλὰ τὰ βράδια... Τάσος Λειβαδίτης

Καὶ νὰ ποὺ φτάσαμε ἐδῶ
Χωρὶς ἀποσκευὲς
Μὰ μ᾿ ἕνα τόσο ὡραῖο φεγγάρι
Καὶ ἐγὼ ὀνειρεύτηκα ἕναν καλύτερο κόσμο
Φτωχὴ ἀνθρωπότητα, δὲν μπόρεσες
οὔτε ἕνα κεφαλαῖο νὰ γράψεις ἀκόμα
Σὰ σανίδα ἀπὸ θλιβερὸ ναυάγιο
ταξιδεύει ἡ γηραιά μας ἤπειρος
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Βέβαια ἀγάπησε
τὰ ἰδανικά της ἀνθρωπότητας,
ἀλλὰ τὰ πουλιὰ
πετοῦσαν πιὸ πέρα
Σκληρός, ἄκαρδος κόσμος,
ποῦ δὲν ἄνοιξε ποτὲ μίαν ὀμπρέλα
πάνω ἀπ᾿ τὸ δέντρο ποὺ βρέχεται
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Ὕστερα ἀνακάλυψαν τὴν πυξίδα
γιὰ νὰ πεθαίνουν κι ἀλλοῦ
καὶ τὴν ἀπληστία
γιὰ νὰ μένουν νεκροὶ γιὰ πάντα
Ἀλλὰ καθὼς βραδιάζει
ἕνα φλάουτο κάπου
ἢ ἕνα ἄστρο συνηγορεῖ
γιὰ ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Καθὼς μένω στὸ δωμάτιό μου,
μοῦ ᾿ρχονται ἄξαφνα φαεινὲς ἰδέες
Φοράω τὸ σακάκι τοῦ πατέρα
κι ἔτσι εἴμαστε δύο,
κι ἂν κάποτε μ᾿ ἄκουσαν νὰ γαβγίζω
ἦταν γιὰ νὰ δώσω
ἕναν ἀέρα ἐξοχῆς στὸ δωμάτιο
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ
Κάποτε θὰ ἀποδίδουμε δικαιοσύνη
μ᾿ ἕνα ἄστρο ἢ μ᾿ ἕνα γιασεμὶ
σὰν ἕνα τραγοῦδι ποὺ καθὼς βρέχει
παίρνει τὸ μέρος τῶν φτωχῶν
Ἀλλὰ τὰ βράδια τί ὄμορφα
ποῦ μυρίζει ἡ γῆ!
Δῶς μου τὸ χέρι σου..
Δῶς μου τὸ χέρι σου

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013


Σάββατο 13 Ιουλίου 2013


Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Φιλανθρωπικό παζάρι


Bazzar

Δευτέρα 15 Απριλίου 2013

Κάνε το Παζλ.

Κάνε κλικ πάνω στην εικόνα.

preview35 pieceΕικόναΤΣΕΧΙΑ 026

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

"Αλλά τα βράδυα" Τ. Λειβαδίτης

...Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας
αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα
Σκληρός, άκαρδος κόσμος
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ' το δέντρο που βρέχεται

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Unicef: 1.800 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από μολυσμένο νερό



Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού η Unicef δημοσιοποίησε στοιχεία για την παιδική θνησιμότητα που σοκάρουν. Κυριότεροι λόγοι θανάτου το ακάθαρτο νερό, οι συνθήκες υγιεινής και αποχέτευσης.
 Περισσότερα εδώ:

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.
Ν. ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ                                                                 Καστοριά     27-2-‘13
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο  Σύλλογός μας, με απόφαση του Δ.Σ. διοργανώνει εκπαιδευτικό συλλαλητήριο το Σάββατο 2 Μαρτίου και ώρα 11 το πρωί στην πλατεία Μακεδονομάχων (Βαν Φλητ).
Καλούμε όλο τον κόσμο της εκπαίδευσης, γονείς, φοιτητές και μαθητές να στηρίξουν την προσπάθειά μας ν’ αναδείξουμε τα προβλήματα της εκπαίδευσης και της κοινωνίας γενικότερα.
Ζούμε μια πρωτοφανή επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα και στεκόμαστε αμίλητοι, ανίκανοι ν’ αντιδράσουμε.
Εμείς σας προσκαλούμε να μας ακολουθήσετε σε μια προσπάθεια να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας.
Από τώρα και στο εξής, οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι και οι ειδικότητες της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα βρίσκονται στο δρόμο, σε μια σειρά από δράσεις με σκοπό να ενημερώσουν την κοινωνία για τα προβλήματά τους και για ν’ ακούσετε τα οράματά τους για ένα καλύτερο σχολείο.
Ξεκινάμε το Σάββατο 2 του Μάρτη στις 11 το πρωί στην πλατεία Μακεδονομάχων.
Να είμαστε όλοι εκεί!
Συνυπογράφουμε την κοινή διακήρυξη Συλλόγων Π.Ε.-ΕΛΜΕ-Φορέων

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

An English Composition by Athina Efstathiadou, a student in E' class.



About myself

My name is Athina. I am from Koromilia, a beautiful village in Kastoria, Greece. I am Greek. My father’s name is Stathis and my mother’s name is Helen. I’ve got two brothers but I haven’t got any sisters. My brothers are older than me.

I am a student at 2nd Maniakoi Elementary School. My school is quite big and new. There are large, sunny classrooms, a computer room, and a teacher’s room, but there isn’t a music room. There are two playgrounds where we play games. There is a basketball court, but there isn’t a football field.

I like all subjects at school, but my favourite subject is Maths. I also like Art very much.

My best friend at school is Eleftheria. She is Greek. We play together every day.

I love my village a lot and I want to live here forever.

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Συμμαθητές χωρίς ιθαγένεια

Από το Ποδήλατο

Κάποιοι συμμαθητές μας κατάγονται από άλλες χώρες. Οι γονείς τους ήρθαν στον τόπο μας ως μετανάστες, ωστόσο ρίζωσαν και οργάνωσαν τη ζωή τους εδώ.
Για τα παιδιά αυτά η Ελλάδα είναι η μόνη πατρίδα που γνώρισαν. Η χώρα των γονιών τους, η γλώσσα και οι παραδόσεις της είναι κάτι απόμακρο, ενδεχομένως και ξένο.

Δυστυχώς, σύμφωνα με όσα ισχύουν μέχρι στιγμής, δεν μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια, δηλαδή δεν τους αναγνωρίζεται νομικά η κοινή μας πατρίδα.


 Είναι άραγε αυτά τα παιδιά διαφορετικά από εμάς; Είναι η καταγωγή, το χρώμα ή το όνομά τους ικανά να τα ξεχωρίζουν με τόσο σκληρό τρόπο;

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Η Τρίτη τάξη δημιουργεί...

Η παρουσίαση παίζει μόνη της μετά το αρχικό κλικ.

Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου 2013

Αγαπώ τη γλώσσα μου...

Μαθαίνω τη γλώσσα μου!
1. απονενοημένον διάβημαπράξη απογοήτευσης
2. από λίκνουαπό τη νηπιακή ηλικία
3. ανωμοτίχωρίς όρκο (εξέταση μάρτυρα ανωμοτί)
4. αναφανδόν φανερά
5. άδηλον το μέλλοντο μέλλον είναι άγνωστο
6. αποκύημα φαντασίαςδημιούργημα της φαντασίας, ψέμα
7. από τρίποδοςμε ύφος δογματικό. (κατά το πρότυπο της Πυθίας)
8. από φυλακής πρωίαςαπό νωρίς το πρωί
9. άρδηντελείως, συθέμελα.  Τα σχέδιά του ανατράπηκαν άρδην.
10. ασμένως με χαρά, με ευχαρίστηση.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Σχολείο και νέες τεχνολογίες



Η χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας στο σύγχρονο σχολείο δεν είναι θέμα επιλογής. Αν ήταν, θα μπορούσε ίσως κανείς να επιλέξει να μην τις χρησιμοποιήσει. Οι εξελίξεις όμως γύρω, προκαταλαμβάνουν τις επιλογές μας και το σχολείο δεν μπορεί πλέον να επιλέξει οποιουδήποτε είδους αναλφαβητισμό και να τον κάνει σημαία. Γιατί η αδυναμία χρήσης των ΤΠΕ από έναν μαθητή μας συνιστά ακριβώς αυτό: ψηφιακό αναλφαβητισμό. Το σχολείο, λοιπόν, οφείλει να μάθει στα παιδιά τα ψηφιακά γράμματα, όπως ακριβώς και τα άλλα· και οφείλει να τους τα μάθει καλά, ώστε, όχι μόνο να μην είναι τυπικά, αλλά κυρίως να μην είναι λειτουργικά αναλφάβητα. Γιατί όπως και στο παλιό καλό σχολείο ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν ήταν ο τυπικός αναλφαβητισμός, στον οποίο ο μαθητής δεν μπορεί να διαβάσει ή να γράψει, αλλά ο λειτουργικός, στον οποίο ο μαθητής, μη κατανοώντας αυτό που διαβάζει, αδυνατεί να επικοινωνήσει με τον γραπτό λόγο και να αναπτύξει την σκέψη του απλώνοντάς την στο λευκό χαρτί -κείμενο ολοκληρωμένο έτοιμο να μπει στο μικροσκόπιο της κριτικής και να εξελιχθεί- έτσι και στον ψηφιακό γραμματισμό ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι μήπως τα παιδιά δεν μπορέσουν να μάθουν να χρησιμοποιούν έναν υπολογιστή ή ένα κινητό τηλέφωνο· ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να μην ξέρουν τι να κάνουν με αυτό. Ξέρουμε σήμερα, πως ο λειτουργικός αναλφαβητισμός παράγεται (τουλάχιστον εν μέρει) από την μηχανιστική εκμάθηση της ανάγνωσης και της γραφής· μηχανιστική με την έννοια της απουσίας νοήματος στην διάρκεια της μαθητείας. Μ' αυτό τον τρόπο και στον ψηφιακό εγγραμματισμό, αν δεν εξασφαλίσουμε την παρουσία νοήματος στην διάρκεια της εκπαίδευσης στις ΤΠΕ, θα οδηγηθούμε σε φαινόμενα ψηφιακού λειτουργικού αναλφαβητισμού. Φοβάμαι ότι το ελληνικό κράτος, στην περίπτωση της ενσωμάτωσης των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση, έκανε -για μια ακόμη φορά την χειρότερη δυνατή επιλογή. Αποφάσισε να αποτελέσουν οι ΤΠΕ ξεχωριστό μάθημα (λες και θα διδάξουμε προγραμματισμό στα παιδιά) και οι δάσκαλοι της πληροφορικής, αντί να είναι διαχειριστές εργαστηρίων και δομών και αρωγοί των υπολοίπων εκπαιδευτικών στην χρήση των υπολογιστών σε εργαστηριακά μαθήματα, να διδάσκουν ένα ξεχωριστό μάθημα. Τα παιδιά όμως είναι ψηφιακοί ιθαγενείς· ανήκουν σε μια γενιά που, απ' την κούνια, πατάει κουμπάκια ξέροντας πως κάτι θα γίνει. Τα σημερινά παιδιά δεν έχουν ιδιαίτερη ανάγκη τυπικής διδασκαλίας της χρήσης των υπολογιστών. Έχουν όμως ανάγκη νοηματοδότησης αυτού που κάνουν. Ο καλύτερος τρόπος ενσωμάτωσης των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση θα ήταν η αναγνώριση του εργαλειακού τους χαρακτήρα, και όχι η αναγόρευσή τους σε παιδαγωγικό-διδακτικό στόχο. Δεν διδάσκουμε στα παιδιά την χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών: τα ενθαρρύνουμε να τους χρησιμοποιούν σαν εργαλεία στο μάθημά τους, βοηθώντας τα όπου έχουν κάποια τεχνική δυσκολία· με άλλους όρους: στην χρήση του υπολογιστή για την άσκηση στα μαθηματικά, δεσπόζουσα θέση έχουν τα μαθηματικά και όχι ο υπολογιστής.

Για να είναι κάτι τέτοιο εφικτό είναι απαραίτητα δύο πράγματα: δομές και περιεχόμενο. Δομές που να επιτρέπουν την χρήση του υπολογιστή στο σχολείο με άνεση γιατί, αν κάθε φορά που θέλει ένας εκπαιδευτικός να χρησιμοποιήσει υπολογιστές στο μάθημά του ξεκινά μια περιπέτεια, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται προς το μέσο και ο σκοπός μένει κενό γράμμα. Και περιεχόμενο που να εμπλουτίζει με σύγχρονο κείμενο και δυνατότητες (πολυμέσα, διάδραση, επικοινωνία με συμμαθητές, δικτύωση, tags, δυνατότητες άμεσης διόρθωσης και έκδοσης) το τυπικό πρόγραμμα ενός μαθήματος υπερβαίνοντας το αδιατάρακτο σχολικό τέλμα και την ακίνητη ζωή της εκπαίδευσης.
Πρέπει, λοιπόν, να ξεπεράσουμε γρήγορα το πρώτο στάδιο της εξασφάλισης των τεχνολογικών δομών στο σχολείο για να ασχοληθούμε σοβαρά με την δουλειά μας, που είναι η δημιουργία και η συλλογή περιεχομένου. Μόνον έτσι θα φτιάξουμε ένα περιβάλλον (πραγματικό και ψηφιακό) που να ευνοεί την μόρφωση των μαθητών μας.

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Οι Τρεις Ιεράρχες

Αποσπάσματα από την ομιλία του 


                                                    
Ανδρέα Αργυρόπουλου
Σχολικού Συμβούλου θεολόγων
Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου



που εκφωνήθηκε στο Δημοτικό θέατρο Μυτιλήνης, στα πλαίσια της εκδήλωσης που οργάνωσε η Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης Βορείου Αιγαίου για την σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών



      Χωρίς αμφιβολία η εποχή μας έχει πολλά κοινά, με αυτή των Τριών Ιεραρχών. Πόλεμοι, βίαιες συγκρούσεις, κοινωνικά αδιέξοδα, άλυτα οικονομικά προβλήματα, εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, κοινωνικές διακρίσεις, θρησκευτικές διαμάχες, εξεγέρσεις κλπ. Το μήνυμα των Τριών Πατέρων της Εκκλησίας μας πάντα επίκαιρο και επαναστατικό, έρχεται να μας θυμίσει τη χριστιανική αυθεντικότητα, να προτείνει λύσεις και να δώσει κατευθύνσεις, που γεμίζουν ελπίδα και απελευθερώνουν. Οι Τρεις Ιεράρχες υπήρξαν ολοκληρωμένες προσωπικότητες που δεν διακρίθηκαν μόνο σ’ έναν τομέα αλλά παντού. Όλοι τους χαρακτηρίζονταν για τη θεολογική αλλά και την ευρύτερη επιστημονική τους συγκρότηση, τη ριζοσπαστική κοινωνική τους παρουσία, την ανοικτότητα του πνεύματος και την κριτική στάση τους απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία.


        Οι Τρεις Ιεράρχες στηρίζουν με κάθε τρόπο τους φτωχούς, τους κυνηγημένους και τους απροστάτευτους της εποχής τους. Θεωρούν αυτονόητο να θυσιαστούν για τον κάθε έναν από αυτούς. Η περιθωριοποίηση των κοινωνικά αδύνατων δεν συνάδει με το ορθόδοξο ήθος. Κάθε άνθρωπος αποτελεί ανεπανάληπτη προσωπικότητα, είναι εικόνα του Θεού. «Με ποιο δικαίωμα» αναρωτιέται ο Χρυσόστομος «μπορεί κανείς να περιφρονεί εκείνους τους οποίους ο Θεός τόσο τιμά ώστε τους δίνει το Σώμα και το Αίμα του Υιού του». 



     Άνθρωποι με ανοιχτούς πνευματικούς ορίζοντες, οι Πατέρες της Εκκλησίας τονίζουν κατ’ επανάληψιν στα κείμενά τους την αξία της αρχαίας ελληνικής παιδείας. Ο Γρηγόριος αντιδρώντας στις απόψεις κάποιων ακραίων και φοβικών χριστιανών, που αρνούνταν τη μελέτη της κλασικής παιδείας, υποστηρίζει πως είναι «αγροίκοι και αγράμματοι», όσοι δε δέχονται την αξία της. Αποκαλεί την πόλη των Αθηνών που ήταν κέντρο σπουδής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, «Χρυσή Αθήνα των Γραμμάτων».




Οι Τρεις Ιεράρχες δεν ήθελαν τους χριστιανούς νέους ανθρώπους χωρίς κριτική σκέψη, χωρίς ευρύτητα γνώσεων, χωρίς γενικότερο προβληματισμό. Τους ήθελαν μέσα στην κοινωνία και τη ζωή, μετόχους των κοινωνικών ανησυχιών και φιλοσοφικών ρευμάτων





Και οι τρείς αντιδρούν σε μια επιφανειακή πνευματικότητα, σε ένα ακίνδυνο χριστιανισμό, σε μια πίστη που τυφλώνει και σε μια εκκλησία που δεν είναι η οδός της αληθινής σωτηρίας και ζωής, αλλά ένα μέσο στα χέρια των ισχυρών για τη χειραγώγηση και εκμετάλλευση ανθρώπων και λαών. Οι Τρεις Ιεράρχες δεν μπορούν να συμβιβαστούν με την υποκρισία των βολεμένων χριστιανών: «ξέρω πολλούς», λέει ο Χρυσόστομος, «που νηστεύουν και προσεύχονται και στενάζουν, επιδεικνύοντας κάθε λογής αδάπανη ευλάβεια. Ενώ ούτε ένα οβολό δε δίνουν στους θλιβόμενους. Τι κέρδος έχουν από την υπόλοιπη αρετή τους; Γι’ αυτούς η βασιλεία των ουρανών είναι κλειστή». Και ο Γρηγόριος συμπληρώνει: «Μη τεντώνεις τα χέρια σου στον ουρανό αλλά στα χέρια των φτωχών. Αν εκτείνεις τα χέρια σου στα χέρια των φτωχών έπιασες την κορυφή του ουρανού».
  






Οι Τρείς Πατέρες πιστεύουν ξεκάθαρα πως η μανία του πλούτου και τα συμφέροντα των ισχυρών ευθύνονται για την κατάντια των κοινωνιών, για την πείνα, την εγκατάλειψη, τους πολέμους. «Οι πόλεμοι» γράφει ο Χρυσόστομος «γίνονται από τον έρωτα για τα χρήματα», ενώ ο Βασίλειος διερωτάται «έως πότε θα κυβερνά ο πλούτος που είναι η αιτία του πολέμου; Οι εξοπλισμοί» συμπληρώνει «γίνονται για την απόκτηση του πλούτου» (Ε.Π.Ε. 6,312). Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, συμπληρώνοντας τον προβληματισμό του Μ. Βασιλείου λέει: «Μητέρα των πολέμων είναι η πλεονεξία, οι πόλεμοι με τη σειρά τους γεννούν την υψηλή φορολογία, που είναι η αυστηρότητα καταδίκη των πολιτών», (ΒΕΠ 59, 141).




Η παιδεία κατά τους Τρείς Ιεράρχες πρέπει να αποτελεί δρόμο απελευθέρωσης προσωπικής και κοινωνικής, όχι διαδικασία εξαναγκασμού και ανελευθερίας. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος θεωρεί ότι πρωτεύοντα ρόλο στην εκπαιδευτική διαδικασία παίζει η προσωπικότητα του δασκάλου καθώς επίσης και η σχέση του με τους μαθητές. Η σχέση δάσκαλου-μαθητή πρέπει να είναι μια σχέση αγάπης και αλληλοσεβασμού. Το να αγαπά ο δάσκαλος το μαθητή και να αγαπιέται από αυτόν, «το φιλείν και φιλείσθαι» όπως ακριβώς λέει, είναι το στοιχείο εκείνο που βοηθάει ουσιαστικά να γίνει αποδοτική η διδασκαλία. Ο καλός δάσκαλος κατά τον Χρυσόστομο εμπνέει, προσελκύει και πείθει, (MG. 57327 ) Δεν είναι εγωιστής ούτε αλαζόνας, δε διακρίνεται για το εξουσιαστικό του ύφος, έχει πνεύμα μαθητείας, δεν περιαυτολογεί. Είναι ταπεινός έχοντας συναίσθηση των ατελειών και αδυναμιών του. Γνωρίζει καλά «ότι η επιείκεια είναι πιο δυνατή από τη βία», (MG. 57,61 ).

Ο παιδαγωγός πρέπει να επιδεικνύει δημοκρατικό πνεύμα και να σέβεται τη γνώμη των μαθητών του, ( MG. 60,35-36 ). Απέναντι τους να είναι απλός, ειλικρινής, απονήρευτος, άδολος. Να αποφεύγει την ειρωνεία και την υποκρισία. (MG. 61,404-406 ). Οι δάσκαλοι κατά τον Άγιο Πατέρα δεν πρέπει να είναι φορτικοί και πιεστικοί αλλά φιλόστοργοι. (MG. 62,402-403 ). Οφείλουν να υπερβάλλουν σε φιλοστοργία τους φυσικούς πατέρες. «Ο λόγος (του δασκάλου)», λέει ο Χρυσόστομος πρέπει να είναι «λόγος ανθρώπου που διδάσκει μάλλον παρά ελέγχει, που παιδαγωγεί παρά τιμωρεί, που βάζει τάξη παρά που διαπομπεύει, που διορθώνει παρά που επεμβαίνει στη ζωή του άλλου (του μαθητού)», (MG. 61 593-594).

Τα βασικά στοιχεία της αληθινής παιδείας για τους Τρεις Ιεράρχες είναι: η αγάπη, η ελευθερία και ο σεβασμός του ανθρώπινου προσώπου. Και οι τρεις τονίζουν πως η σχέση παιδαγωγού μαθητή είναι μια σχέση ελευθερίας και δημιουργίας. Ο διάλογος είναι το καλύτερο μέσο για να επιτευχθεί ο σκοπός της αγωγής. Η εξουσιαστικότητα και ο δογματισμός όχι μόνο δείχνουν έλλειψη αγάπης, (M.G. 62,404), αλλά και δε φέρνουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα. Ο εκπαιδευτικός οφείλει πρώτιστα να σέβεται το δώρο της ελευθερίας που χάρισε ο δημιουργός στα παιδιά και να μη φυλακίζει τις ανησυχίες τους, αλλά να ανοίγει δρόμους.

Με απλά λόγια οι Τρεις Ιεράρχες υποστηρίζουν πως η Παιδεία πρέπει να είναι στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι του συστήματος, όπως δυστυχώς έχει καταντήσει στις μέρες μας. Σήμερα σε ολόκληρο τον κόσμο η Παιδεία είναι κατευθυνόμενη, γι’ αυτό και αποτυχημένη. Οι νέοι-ες κατευθύνονται σύμφωνα με τις ανάγκες του συστήματος κάθε χώρας. Ενδεικτικό είναι το γεγονός σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία ότι μόνο ένας στους πέντε νέους κατάφερε να εισαχθεί στη σχολή των ονείρων του την προηγούμενη χρονιά. Το ζητούμενο, δυστυχώς στις μέρες μας δεν είναι να φτιάξουμε ελεύθερους ανθρώπους, με συγκροτημένη προσωπικότητα, υπεύθυνους, έτοιμους να σταθούν κριτικά σε ό,τι αλλοιώνει την ομορφιά της ζωής, αλλά εξαρτήματα για να λειτουργήσει καλά η μηχανή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. (Είμαι εξάρτημα εγώ της μηχανής σας και ο γιος μου ανταλλακτικό). Οι περισσότεροι νέοι δεν προχωρούν στις σπουδές τους σε ότι αυτοί ονειρεύονταν και επέλεξαν, δε σπουδάζουν για να ξεδιψάσουν τις ψυχές τους, για να ζήσουν, αλλά για να ενταχθούν εκεί που το απαιτούν οι ανάγκες του συστήματος με απώτερο σκοπό να βοηθήσουν στην ανάκαμψη των «δεικτών της παραγωγικότητας». Η παιδεία όμως δεν πρέπει να αποβλέπει ούτε στην παραγωγικότητα, ούτε στις όποιες ανάγκες του κράτους, οφείλει να οδηγεί τους νέους στην ανακάλυψη του μυστηρίου της ζωής, στην κατάκτηση της ελευθερίας, στα μονοπάτια της αναζήτησης της αλήθειας, στη μύησή τους στην παράδοση του τόπου τους και στον πολιτισμό, στη μεταμόρφωσή τους. Άραγε πόσοι από τους μαθητές, για παράδειγμα, της Λέσβου, ακόμη κι απ’ αυτούς που έχουν πετύχει στις καλύτερες πανεπιστημιακές και πολυτεχνικές σχολές έχουν μυηθεί στην ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη;

Όπως ωραία λέει ο Χρήστος Γιανναράς, όσοι κάνουν τους σχεδιασμούς για την παιδεία δείχνουν πως δεν τους ενδιαφέρει « η κατά κεφαλήν καλλιέργεια αλλά το κατά κεφαλήν εισόδημα». Συνεχίζουμε να εγκληματούμε σε βάρος των νέων ανθρώπων. Ξεκόψαμε τη γνώση από τη ζωή, τον έρωτα, την ομορφιά. Υποτάξαμε την αγάπη στην αναγκαιότητα και γι’ αυτό αποτύχαμε. Για όποιον αμφιβάλει γι’ αυτή την αποτυχία, παραπέμπω στην πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για τους νέους όπου τα συμπεράσματά της μας αποκαλύπτουν ότι το 20% των Ελλήνων μαθητών ηλικίας 15 ως 18 ετών υποφέρει από κατάθλιψη, στις κοπέλες μάλιστα το ποσοστό φτάνει στο 30%. Στις μέρες μας η παιδεία έχει δώσει τη θέση της σε μια μονοδιάστατη, γι’ αυτό και άρρωστη εκπαίδευση. Για να επιτευχθούν οι στόχοι της, όλοι (γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικοί) μπαίνουν σε καλούπια από νωρίς. Μια άλλη έρευνα έδειξε ότι το 97% των γονέων που έχουν παιδιά στο δημοτικό σχολείο απαιτούν πρώτιστα από αυτά την άριστη βαθμολογία. Το δόγμα παιδείας ειδικά στα Λύκεια, δηλαδή την εποχή που η ψυχή του νέου πάει να ανθίσει, είναι «να βγει η ύλη». Όλα θυσιάζονται εκεί. Η πίεση αφόρητη στους εκπαιδευτικούς που ζουν την τραγικότητα της μετατροπής τους, από φορείς γνώσης και ζωής σε απλούς διεκπεραιωτές ύλης ενώ τα παιδιά μας στην ηλικία που διψάνε για ζωή και αλήθεια περιορίζονται στο να μετατραπούν σε ζωντανά λυσάρια φυσικής, χημείας, μαθηματικών, αρχαίων, κλπ.