Λίγο πριν το πέρασμα του Μάη γνώρισα ένα μπουκέτο χαρούμενων παιδιών, τα "Πεμπτάκια" του 2ου Δημοτικού Σχολείου Μανιάκων Καστοριάς στο πλαίσιο δράσης Δημιουργικής Γραφής! Ευχαριστώ για την πρόσκληση την κ.Ελένη Χαραλαμπίδου, καθώς και τη Διευθύντρια κ. Αργυρώ Λάζου, τον δάσκαλο της Ε' Τάξης κ. Βασίλειο Βόλτση και τον Σύλλογο Διδασκόντων για την υποδοχή και τη φιλοξενία.
Κυρίως όμως τους ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσαν να συστηθώ σε αυτά τα υπέροχα πλασματάκια! Δεν είναι δεδομένο ότι δεκάχρονα παιδιά θα παρακολουθήσουν το πρώτο δίωρο της σχολικής ημέρας τους δραστηριότητα με θέμα την Ποίηση. Και μάλιστα προσηλωμένα, με σεβασμό στις αρχές του διαλόγου, με ωριμότητα και δροσιά μαζί, με ευφάνταστες ιδέες και άνεση στην έκφραση. Για αυτά τους τα χαρίσματα συγχαίρω και τους γονείς και τους δασκάλους τους!
Αφού ανακαλύψαμε πού κρύβεται η Ποίηση στη ζωή των ανθρώπων, αφού ανοίξαμε το βαλιτσάκι με τα εργαλεία του Ποιητή, αφού διαβάσαμε, ακούσαμε, σχολιάσαμε ποιήματα των Ελύτη, Κωχ, Λάσκαρη, Χριστιανόπουλου και δικά μου σχετικά με το καλοκαίρι, αφού γίναμε ομάδα, φίλοι, συνεργάτες, ακολούθησε καταιγισμός ιδεών και φτάσαμε στον προορισμό μας, σε εκείνες τις καλοκαιρινές εικόνες που είναι χαραγμένες μέσα μας και ήθελαν μόνο μια αφορμή να γίνουν ποίημα:
τη διαβεβαίωση ότι κάθε σκέψη,
συναίσθημα, βίωμα αξίζει.
Κυρίως όμως τους ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσαν να συστηθώ σε αυτά τα υπέροχα πλασματάκια! Δεν είναι δεδομένο ότι δεκάχρονα παιδιά θα παρακολουθήσουν το πρώτο δίωρο της σχολικής ημέρας τους δραστηριότητα με θέμα την Ποίηση. Και μάλιστα προσηλωμένα, με σεβασμό στις αρχές του διαλόγου, με ωριμότητα και δροσιά μαζί, με ευφάνταστες ιδέες και άνεση στην έκφραση. Για αυτά τους τα χαρίσματα συγχαίρω και τους γονείς και τους δασκάλους τους!
Αφού ανακαλύψαμε πού κρύβεται η Ποίηση στη ζωή των ανθρώπων, αφού ανοίξαμε το βαλιτσάκι με τα εργαλεία του Ποιητή, αφού διαβάσαμε, ακούσαμε, σχολιάσαμε ποιήματα των Ελύτη, Κωχ, Λάσκαρη, Χριστιανόπουλου και δικά μου σχετικά με το καλοκαίρι, αφού γίναμε ομάδα, φίλοι, συνεργάτες, ακολούθησε καταιγισμός ιδεών και φτάσαμε στον προορισμό μας, σε εκείνες τις καλοκαιρινές εικόνες που είναι χαραγμένες μέσα μας και ήθελαν μόνο μια αφορμή να γίνουν ποίημα:
τη διαβεβαίωση ότι κάθε σκέψη,
συναίσθημα, βίωμα αξίζει.
Ελένη Αλεξίου