Μια ιστορία...

Μια ιστορία για μικρά - και όχι μόνο - παιδιά...
Άγιε Βασίλη σε περιμένουμε!

Ο Αϊ - Βασίλης ήρθε στο σχολείο μας!

Ο Αϊ-Βασίλης ήρθε και ξεκουράζεται στο μπαλκόνι του σχολείου μας! Εξάλλου έχει να κάνει μακρύ ταξίδι για να προλάβει τις επιθυμίες όλων... Ευχόμαστε να φέρει σε κάθε μικρό και ...μεγάλο παιδί ό,τι περισσότερο επιθυμεί!

Ευχαριστούμε, Στέλιο...

¨ΜΟΥΣΕΙΟ ΕΘΝΩΝ¨

Εμείς τα παιδιά της Ε' τάξης του Σχολείου μας δημιουργήσαμε ένα ¨Μουσείο Εθνών¨ με αντικείμενα που φέραμε, συνταγές που βρήκαμε, καθώς και παροιμίες και παραμυθάκια από διάφορα μέρη του κόσμου.

Μερικά από τα αντικείμενα που μπορείτε να δείτε:

ΚΑΙ ΛΕΓΟΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ...

Ευτυχώς τα παιδιά μας έχουν να φάνε...

ΓΙΑΤΙ;;;

Τι είδους πολιτισμός είναι αυτός όταν υπάρχουν ακόμα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα, παιδιά που υποφέρουν; Γιατί δεν σταματούν οι πόλεμοι, γιατί τόση δυστυχία;

Η Ομορφιά των Μαθηματικών

Το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του λύκου.

Από τη Ν. Ρουμπάνη.

Σίγουρα πολλές φορές σχηματίζουμε άποψη για ορισμένα θέματα χωρίς να δούμε και τις δύο όψεις του νομίσματος. Το ίδιο συμβαίνει και στο κλασικό παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας και του λύκου. Σίγουρα έχει η κοκκινοσκουφίτσα δίκιο σε αυτήν την περίπτωση;

Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός ξεκινούν από την ιδέα ότι δίκιο υπάρχει μόνο στη μία πλευρά. Προσπαθώντας να συμβάλλουμε στην αναγνώριση της σύνθεσης των απόψεων σας, χαρίζουμε σήμερα το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας από την πλευρά του δυσφημισμένου λύκου.

Καλή διασκέδαση....

Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι’ αυτό.

Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, που πήγαινε, από που ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ’αυτά τα ρούχα. ΄Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μαγουλά της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λεει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι’ αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ’ όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή στ’ αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φαω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμίσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. ΄Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

Με εκτίμηση

Ο λύκος

Προσευχή

Προσευχή για τ’ άστεγα παιδιά - Μιχ. Δ. Στασινόπουλος

Στο μαλακό κρεβάτι μου,
λευκό μου προσκεφάλι,
τι όμορφα που ’ναι απάνω σου
να γέρνω το κεφάλι,

την ώρα που έξω η βροχή
λυσσά κι όλοι οι άνεμοι
–κι αχ! πώς φοβάται η μικρή
καρδούλα μου και τρέμει!

Μα ξέρω, Θεέ μου, πως αλλού
κι άλλα παιδάκια θα ’ναι,
που πεινασμένα και γδυτά
κι έρημα θ’ αγρυπνάνε

και που δεν θα ’χουν μαλακό
κι ολάσπρο προσκεφάλι,
το νυσταγμένο και βαρύ
να γείρουνε κεφάλι.

Αχ! κάνε, Θεέ μου, στο εξής
σ’ όλη την οικουμένη
παιδί ορφανό κι αστέγαστο
κανένα να μη μένει.

Κι όπου δεν έχουν τα φτωχά
να γείρουν το κεφάλι,
στέλνε με τ’ αγγελούδι σου
κι από ’να προσκεφάλι.


(από το βιβλίο: Mιχ. Δ. Στασινόπουλος, Aρμονία, Eκδόσεις «Kένταυρος», 1956)

Φροντιστήριο και Δημόσιο Σχολείο

Με αφορμή το άρθρο ΣΤΟ ΒΗΜΑ, Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου 2009 «Θέλουν τα σχολεία σαν τα φροντιστήρια» θα ήθελα να εκφράσω δημόσια κάποιες απόψεις μου που αφορούν στις συγκρίσεις, που πολλές φορές αβασάνιστα γίνονται από πολλούς, ανάμεσα στα Φροντιστήρια και στα Δημόσια Σχολεία.

Λοιπόν, ας βάλουμε κάποτε τα πράγματα στη θέση τους, και ας πάψουμε επιτέλους να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα...
Τι σχέση έχει το Φροντιστήριο με το Δημόσιο Σχολείο; Φροντιστήριο σημαίνει περιορισμένος αριθμός μαθητών, ίσης και ίδιας περίπου ικανότητας και επίδοσης ανά τμήμα, και κυρίως εθελοντική και συνειδητή φοίτηση! Δημόσιο Σχολείο σημαίνει πολύ μεγαλύτερος αριθμός μαθητών ανά τάξη, mixed ability classes- δηλαδή τάξεις με μαθητές διαφορετικών επιπέδων και στόχων, και οπωσδήποτε φοίτηση υποχρεωτική…
Οι βασικές, βέβαια, διαφορές που θέλω να επισημάνω είναι πολύ μεγαλύτερες. Σκοπός και στόχος του Φροντιστηρίου είναι, απλά, να δώσει συγκεκριμένες γνώσεις - μασημένη τροφή - που θα βοηθήσει τον υποψήφιο φοιτητή να πετύχει την είσοδό του σε κάποιο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα. Το Φροντιστήριο δεν είναι Σχολείο...Δεν παρέχει ΠΑΙΔΕΙΑ.
Ο ρόλος του Δημόσιου Σχολείου είναι τελείως διαφορετικός, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι...Πάνω από όλα, Σχολείο σημαίνει ΠΑΙΔΕΙΑ, -κοινωνικοποίηση, συντροφικότητα, αλληλεγγύη, αλτρουισμός, πνευματική ανάταση, κριτική σκέψη, γνώσεις...- Οι γνώσεις από μόνες τους, όπως παρέχονται από τα φροντιστήρια, δεν συνιστούν ΠΑΙΔΕΙΑ αν δεν συνοδεύονται από όλες τις άλλες συνιστώσες ! Το Δημόσιο Σχολείο στοχεύει στην ΠΑΙΔΕΙΑ μάλλον, παρά στη στείρα παροχή «χρηστικών» και μόνο γνώσεων, γνώσεις πολλές φορές άχρηστες ή και λαθεμένες.
Έχει αδυναμίες το Δημόσιο Σχολείο, και δεν αντιλέγει κανείς γι αυτό... Ωστόσο όταν αποφασίσουμε να το αξιοποιήσουμε σωστά, όταν θελήσουμε να του προσδώσουμε την πρέπουσα θέση και αίγλη που του αρμόζει, όταν το προσανατολίσουμε προς τον παράγοντα Άνθρωπο, τότε θα ευτυχήσουμε να έχουμε ένα Σχολείο που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες όλων μας, αλλά κυρίως εκείνων που το πιστεύουν και το αγαπούν! Θα είναι ο παράγοντας εκείνος που θα πλάθει χαρακτήρες, θα αφυπνίζει συνειδήσεις, θα αμφισβητεί, θα αντιμάχεται το σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση, θα είναι η Αναγέννηση και όχι ο Μεσαίωνας…Αυτός είναι, κατά την άποψή μου, ο ρόλος του Δημόσιου Σχολείου, και έτσι θα πρέπει να τον αντιλαμβανόμαστε όλοι, κυρίως εμείς που εμπλεκόμαστε ενεργά στη λειτουργία του, εμείς που μοχθούμε ειλικρινά γι αυτό, που καθημερινά δίνουμε μάχες κάτω από αντίξοες, πολλές φορές, συνθήκες μέσα και έξω από την τάξη για την υλοποίηση των στόχων του…

Παπαδάμος Κώστας

Πρωινό Άστρο (προσευχή)

Από το "Πρωινό Άστρο" του Γιάννη Ρίτσου.
( Προσευχή)

«Καλέ θεούλη, εμείς είμαστε καλά.

Κάνε καλέ θεούλη, νάχουν όλα τα παιδάκια ένα ποταμάκι γάλα, μπόλικα αστεράκια, μπόλικα τραγούδια.

Κάνε καλέ θεούλη, νάναι όλοι καλά, έτσι που κι εμείς να μη ντρεπόμαστε για τη χαρά μας».

Τα Δικαιώματα του Παιδιού

Η Διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που υπογράφτηκε το 1989 από τα κράτη-μέλη, έγινε νόμος του Ελληνικού Κράτους (Ν.2101/92) και προβλέπει:

· Όλα τα παιδιά είναι ίσα και πρέπει να προστατεύονται από διακρίσεις λόγω φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, καταγωγής, πεποιθήσεων, νομικής κατάστασης των ίδιων ή μελών της οικογένειας τους.

· Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε όλες τις αποφάσεις που το αφορούν.

· Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ταυτότητα, δηλ. σε ένα όνομα, επώνυμο και ιθαγένεια.

· Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που τους παρέχει τα αναγκαία υλικά αγαθά (στέγη, ρούχα, τροφή) και διασφαλίζει τη σωματική, συναισθηματική, νοητική και κοινωνική τους ανάπτυξη.

· Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μην αποχωρίζονται τους γονείς τους, εκτός αν αυτό γίνεται με κοινή απόφαση των γονέων ή ύστερα από απόφαση της Πολιτείας, επειδή οι γονείς τα παραμελούν ή τα κακομεταχειρίζονται.

· Όλα τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητα τους, έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τη γνώμη και τις απόψεις τους σε θέματα που τα αφορούν. Οι ενήλικες πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη γνώμη τους πριν πάρουν αποφάσεις γι’ αυτά.

· Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις τους.

· Κανείς δεν μπορεί να επεμβαίνει αυθαίρετα στην ιδιωτική ζωή των παιδιών, στην οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία τους, ούτε να προσβάλει τη τιμή και την υπόληψη τους.

· Τα παιδιά έχουν δικαίωμα πρόσβασης στα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα) αλλά πρέπει και να προστατεύονται από τις αρνητικές επιδράσεις τους.

· Τα παιδιά έχουν δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφής κακομεταχείριση: βία, παραμέληση, κακοποίηση(σωματική, λεκτική, ψυχολογική, σεξουαλική) και εκμετάλλευση, μέσα και έξω από την οικογένεια.

· Όταν η οικογένεια δεν μπορεί να φροντίσει ένα παιδί, τότε η Πολιτεία αναλαμβάνει την φροντίδα του με θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα, που πρέπει να σέβονται πλήρως τα δικαιώματα του.

· Τα παιδιά που προέρχονται από ξένη χώρα έχουν δικαίωμα φροντίδας και προστασίας.

· Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν δικαίωμα στη δωρεάν ειδική φροντίδα, εκπαίδευση και επιμόρφωση, ώστε να απολαμβάνουν ισότιμη και αξιοπρεπή ζωή.

· Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη και φροντίδα, τους εμβολιασμούς, τη νοσηλεία, κλπ.

· Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες τους. Το κράτος πρέπει να παίρνει μέτρα ώστε τα παιδιά να γράφονται και να μην διακόπτουν το σχολείο, να αναπτύσσουν τις ικανότητες και την προσωπικότητα τους. Τα πειθαρχικά μέτρα δεν πρέπει να προσβάλουν την αξιοπρέπεια των μαθητών.

· Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ανάπαυση, στο παιχνίδι και στην ψυχαγωγία.

· Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφής οικονομική εκμετάλλευση (επαιτεία, εκπόρνευση, πορνογραφία, δουλεμπόριο, κλπ). Έχουν όμως δικαίωμα στην εργασία με ασφάλιση και υπό προϋποθέσεις, ανάλογα με την ηλικία, το είδος εργασίας, το ωράριο, κλπ.

· Τα παιδιά που είτε τα ίδια είτε μέλη της οικογένειας τους κάνουν χρήση ναρκωτικών ή άλλων ουσιών που προκαλούν εξάρτηση έχουν δικαίωμα κατάλληλης υποστήριξης.

· Τα παιδιά που συλλαμβάνονται και δικάζονται, έχουν δικαίωμα να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό στην ιδιωτική τους ζωή, να ενημερώνονται αναλυτικά από τις Αρχές σε κατανοητή γλώσσα και να έχουν νομική βοήθεια. Σε περίπτωση που είναι απολύτως απαραίτητη η κράτηση τους, αυτή πρέπει να γίνεται χωριστά από ανήλικα άτομα και με σεβασμό στην προσωπικότητα και τις ανάγκες τους.

Τι από αυτά εφαρμόζουμε σαν γονείς για τα δικά μας παιδιά αλλά και των άλλων;