Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.

Ν. ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ                                                                 Καστοριά     27-2-‘13

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο  Σύλλογός μας, με απόφαση του Δ.Σ. διοργανώνει εκπαιδευτικό συλλαλητήριο το Σάββατο 2 Μαρτίου και ώρα 11 το πρωί στην πλατεία Μακεδονομάχων (Βαν Φλητ).

Καλούμε όλο τον κόσμο της εκπαίδευσης, γονείς, φοιτητές και μαθητές να στηρίξουν την προσπάθειά μας ν’ αναδείξουμε τα προβλήματα της εκπαίδευσης και της κοινωνίας γενικότερα.

Ζούμε μια πρωτοφανή επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα και στεκόμαστε αμίλητοι, ανίκανοι ν’ αντιδράσουμε.

Εμείς σας προσκαλούμε να μας ακολουθήσετε σε μια προσπάθεια να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για μας και τα παιδιά μας.

Από τώρα και στο εξής, οι νηπιαγωγοί, οι δάσκαλοι και οι ειδικότητες της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα βρίσκονται στο δρόμο, σε μια σειρά από δράσεις με σκοπό να ενημερώσουν την κοινωνία για τα προβλήματά τους και για ν’ ακούσετε τα οράματά τους για ένα καλύτερο σχολείο.

Ξεκινάμε το Σάββατο 2 του Μάρτη στις 11 το πρωί στην πλατεία Μακεδονομάχων.

Να είμαστε όλοι εκεί!

Συνυπογράφουμε την κοινή διακήρυξη Συλλόγων Π.Ε.-ΕΛΜΕ-Φορέων

An English Composition by Athina Efstathiadou, a student in E' class.

About myself

My name is Athina. I am from Koromilia, a beautiful village in Kastoria, Greece. I am Greek. My father’s name is Stathis and my mother’s name is Helen. I’ve got two brothers but I haven’t got any sisters. My brothers are older than me.

I am a student at 2^nd Maniakoi Elementary School. My school is quite big and new. There are large, sunny classrooms, a computer room, and a teacher’s room, but there isn’t a music room. There are two playgrounds where we play games. There is a basketball court, but there isn’t a football field.

I like all subjects at school, but my favourite subject is Maths. I also like Art very much.

My best friend at school is Eleftheria. She is Greek. We play together every day.

I love my village a lot and I want to live here forever.

I learn some easy verbs... Μαθαίνω μερικά ρήματα...

Συμμαθητές χωρίς ιθαγένεια

Από το Ποδήλατο

Κάποιοι συμμαθητές μας κατάγονται από άλλες χώρες. Οι γονείς τους ήρθαν στον τόπο μας ως μετανάστες, ωστόσο ρίζωσαν και οργάνωσαν τη ζωή τους εδώ.
Για τα παιδιά αυτά η Ελλάδα είναι η μόνη πατρίδα που γνώρισαν. Η χώρα των γονιών τους, η γλώσσα και οι παραδόσεις της είναι κάτι απόμακρο, ενδεχομένως και ξένο.
Δυστυχώς, σύμφωνα με όσα ισχύουν μέχρι στιγμής, δεν μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια, δηλαδή δεν τους αναγνωρίζεται νομικά η κοινή μας πατρίδα.

 Είναι άραγε αυτά τα παιδιά διαφορετικά από εμάς; Είναι η καταγωγή, το χρώμα ή το όνομά τους ικανά να τα ξεχωρίζουν με τόσο σκληρό τρόπο;

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Η Τρίτη τάξη δημιουργεί...

Η παρουσίαση παίζει μόνη της μετά το αρχικό κλικ.

Παρουσίαση1

More PowerPoint presentations from Kostas

Αγαπώ τη γλώσσα μου...

Μαθαίνω τη γλώσσα μου!
1. απονενοημένον διάβημα – πράξη απογοήτευσης
2. από λίκνου – από τη νηπιακή ηλικία
3. ανωμοτί – χωρίς όρκο (εξέταση μάρτυρα ανωμοτί)
4. αναφανδόν – φανερά
5. άδηλον το μέλλον – το μέλλον είναι άγνωστο
6. αποκύημα φαντασίας – δημιούργημα της φαντασίας, ψέμα
7. από τρίποδος – με ύφος δογματικό. (κατά το πρότυπο της Πυθίας)
8. από φυλακής πρωίας – από νωρίς το πρωί
9. άρδην – τελείως, συθέμελα.  Τα σχέδιά του ανατράπηκαν άρδην.
10. ασμένως – με χαρά, με ευχαρίστηση.

Σχολείο και νέες τεχνολογίες

Η χρήση των τεχνολογιών της πληροφορίας και της επικοινωνίας στο σύγχρονο σχολείο δεν είναι θέμα επιλογής. Αν ήταν, θα μπορούσε ίσως κανείς να επιλέξει να μην τις χρησιμοποιήσει. Οι εξελίξεις όμως γύρω, προκαταλαμβάνουν τις επιλογές μας και το σχολείο δεν μπορεί πλέον να επιλέξει οποιουδήποτε είδους αναλφαβητισμό και να τον κάνει σημαία. Γιατί η αδυναμία χρήσης των ΤΠΕ από έναν μαθητή μας συνιστά ακριβώς αυτό: ψηφιακό αναλφαβητισμό. Το σχολείο, λοιπόν, οφείλει να μάθει στα παιδιά τα ψηφιακά γράμματα, όπως ακριβώς και τα άλλα· και οφείλει να τους τα μάθει καλά, ώστε, όχι μόνο να μην είναι τυπικά, αλλά κυρίως να μην είναι λειτουργικά αναλφάβητα. Γιατί όπως και στο παλιό καλό σχολείο ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν ήταν ο τυπικός αναλφαβητισμός, στον οποίο ο μαθητής δεν μπορεί να διαβάσει ή να γράψει, αλλά ο λειτουργικός, στον οποίο ο μαθητής, μη κατανοώντας αυτό που διαβάζει, αδυνατεί να επικοινωνήσει με τον γραπτό λόγο και να αναπτύξει την σκέψη του απλώνοντάς την στο λευκό χαρτί -κείμενο ολοκληρωμένο έτοιμο να μπει στο μικροσκόπιο της κριτικής και να εξελιχθεί- έτσι και στον ψηφιακό γραμματισμό ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι μήπως τα παιδιά δεν μπορέσουν να μάθουν να χρησιμοποιούν έναν υπολογιστή ή ένα κινητό τηλέφωνο· ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να μην ξέρουν τι να κάνουν με αυτό. Ξέρουμε σήμερα, πως ο λειτουργικός αναλφαβητισμός παράγεται (τουλάχιστον εν μέρει) από την μηχανιστική εκμάθηση της ανάγνωσης και της γραφής· μηχανιστική με την έννοια της απουσίας νοήματος στην διάρκεια της μαθητείας. Μ' αυτό τον τρόπο και στον ψηφιακό εγγραμματισμό, αν δεν εξασφαλίσουμε την παρουσία νοήματος στην διάρκεια της εκπαίδευσης στις ΤΠΕ, θα οδηγηθούμε σε φαινόμενα ψηφιακού λειτουργικού αναλφαβητισμού. Φοβάμαι ότι το ελληνικό κράτος, στην περίπτωση της ενσωμάτωσης των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση, έκανε -για μια ακόμη φορά την χειρότερη δυνατή επιλογή. Αποφάσισε να αποτελέσουν οι ΤΠΕ ξεχωριστό μάθημα (λες και θα διδάξουμε προγραμματισμό στα παιδιά) και οι δάσκαλοι της πληροφορικής, αντί να είναι διαχειριστές εργαστηρίων και δομών και αρωγοί των υπολοίπων εκπαιδευτικών στην χρήση των υπολογιστών σε εργαστηριακά μαθήματα, να διδάσκουν ένα ξεχωριστό μάθημα. Τα παιδιά όμως είναι ψηφιακοί ιθαγενείς· ανήκουν σε μια γενιά που, απ' την κούνια, πατάει κουμπάκια ξέροντας πως κάτι θα γίνει. Τα σημερινά παιδιά δεν έχουν ιδιαίτερη ανάγκη τυπικής διδασκαλίας της χρήσης των υπολογιστών. Έχουν όμως ανάγκη νοηματοδότησης αυτού που κάνουν. Ο καλύτερος τρόπος ενσωμάτωσης των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση θα ήταν η αναγνώριση του εργαλειακού τους χαρακτήρα, και όχι η αναγόρευσή τους σε παιδαγωγικό-διδακτικό στόχο. Δεν διδάσκουμε στα παιδιά την χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών: τα ενθαρρύνουμε να τους χρησιμοποιούν σαν εργαλεία στο μάθημά τους, βοηθώντας τα όπου έχουν κάποια τεχνική δυσκολία· με άλλους όρους: στην χρήση του υπολογιστή για την άσκηση στα μαθηματικά, δεσπόζουσα θέση έχουν τα μαθηματικά και όχι ο υπολογιστής.

Για να είναι κάτι τέτοιο εφικτό είναι απαραίτητα δύο πράγματα: δομές και περιεχόμενο. Δομές που να επιτρέπουν την χρήση του υπολογιστή στο σχολείο με άνεση γιατί, αν κάθε φορά που θέλει ένας εκπαιδευτικός να χρησιμοποιήσει υπολογιστές στο μάθημά του ξεκινά μια περιπέτεια, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται προς το μέσο και ο σκοπός μένει κενό γράμμα. Και περιεχόμενο που να εμπλουτίζει με σύγχρονο κείμενο και δυνατότητες (πολυμέσα, διάδραση, επικοινωνία με συμμαθητές, δικτύωση, tags, δυνατότητες άμεσης διόρθωσης και έκδοσης) το τυπικό πρόγραμμα ενός μαθήματος υπερβαίνοντας το αδιατάρακτο σχολικό τέλμα και την ακίνητη ζωή της εκπαίδευσης.

Πρέπει, λοιπόν, να ξεπεράσουμε γρήγορα το πρώτο στάδιο της εξασφάλισης των τεχνολογικών δομών στο σχολείο για να ασχοληθούμε σοβαρά με την δουλειά μας, που είναι η δημιουργία και η συλλογή περιεχομένου. Μόνον έτσι θα φτιάξουμε ένα περιβάλλον (πραγματικό και ψηφιακό) που να ευνοεί την μόρφωση των μαθητών μας.